مقایسه تاثیر صوت قرآن و آوای لالایی بر تغییرات ضربان قلب نوزادان بستری در بخش ویژه نوزادان

زمینه و هدف: حفظ ضربان قلب نوزادان در محدوده طبیعی در بخش های ویژه، یک هدف خطیر مراقبتی محسوب می گردد. انجام مداخلات غیر دارویی در این زمینه حایز اهمیت است. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر صوت قرآن و آوای لالایی بر تغییرات ضربان قلب نوزادان بستری در بخش ویژه نوزادان اجرا گردید. مواد و روش ها: مطالعه کارآزمایی بالینی حاضر بر روی 78 نوزاد بستری در بخش ویژه نوزادان یکی از بیمارستان های شهر جهرم، سال 93-1392 انجام شد. نوزادان به روش در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه قرآن، لالایی و کنترل قرار گرفتند. نوزادان دو گروه مداخله در طول 3 روز و روزانه به مدت 20 دقیقه قرآن یا لالایی می شنیدند و نوزادان گروه کنترل در طول این مدت هدفون بدون صوت دریافت می کردند. تعداد ضربان قلب نوزادان بلافاصله قبل از شروع مداخله، 10 دقیقه و 20 دقیقه بعد از شروع و نهایتاً 20 دقیقه بعد از پایان مداخله ثبت گردید. داده ها با استفاده از آزمون های greenhouse - geisser، آنالیز واریانس یک طرفه و آنالیز واریانس اندازه های مکرر تحت نرم افزار 19 spss تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: میانگین ضربان قلب نوزادان قبل از مداخله در گروه لالایی 135/77±16/15، قرآن 140/56±14/97کنترل 132/21±25/21بود که تفاوت آماری معنی داری با هم نداشتند؛ اما میانگین تغییرات ضربان قلب آن ها در دقیقه 20 روز دوم، در گروه لالایی (11/22± 126/67) در مقایسه با گروه کنترل (18/31± 134/31) و صوت قرآن (19/12± 138/81) به طور معنی داری کمتر بود (0/016= p). نتیجه گیری: با توجه به تاثیر آوای لالایی در روز دوم مداخله بر کاهش ضربان قلب، می توان از این روش در بخش مراقبت های ویژه نوزادان بهره برد. همچنین با توجه به اثرات شفابخش قرآن، تحقیقات بیشتری در این زمینه پیشنهاد می گردد.